تبادل لینک هوشمند 
ورود
اعضا:
<-PollName->
آمار
وب سایت:
در جشن های آتش مردم روی بام خانه ها آتش افروخته و آن روز را با شادی و شادمانی و پایکوبی و نیایش و فرآوری خوراک های ویژه و «آفرینگان خوانی» جشن می گیرند. براستی چه فرهنگ زيبا، آشتی جو و بي همتایی بود كه در آن همواره جشن و شادی برگزار می‌شد و سوگواری، اندوه و سياهي در آن جایگاهی نداشت.
نزد ایرانیان، جشن آذرگان از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و همچون نوروز و مهرگان بر آن ارج می نهاده اند. در این روز آتشکده ها را آراسته و آذین بندی می کردند و در آن جایگاه مقدس مراسم ویژه ای برای جشن برگزار می کردند. نظافت و پاکیزگی، از جمله ستردن موی و چیدن ناخن در این روز نیک بود و معتقد بودند در این روز مشاوره و رایزنی درباره ی امور و دشواری ها به نتیجه ی مطلوب می انجامد.
از آنجا كه آتش بهترين و كارسازترين کیا پاك كننده و همچنين گرما زا است، ايرانيان باستان آن را نماد پاكي و روشنايي مي‌دانستند. از اين روی نياكان ما آتش را به نمايندگي "پاكي و روشنايی روان" همچون درفشي در آتشكده‌ها نگه مي‌داشتند و هرگز آتش پرست نبوده‌اند! ولي برخي از روي رشك و كينه و برخي بدون بررسي، نا‌آگاهانه ساليان دراز به نياكان ما انگ آتش پرستي زده‌اند. وانگهي نماد روشنايی در ديگر كيش‌ها از همين نماد آتش و روشنايي اهورايي زرتشت گرفته شده است، همانند روشن كردن شَماله (شمع) در نيايشگاه‌هاي ديگر دين‌ها، كه بازتاب و برگرفته از همين آتش، آتشكده‌هاي ايرانی است.
آتش به طور عموم از روزگاران بسیار کهن تا به امروز مورد توجه همه ی اقوام روی زمین بوده و هر قوم و طایفه ای به شکلی آن را ستوده اند.
نماز به تو ای آتش، ای بزرگ‌ترین آفریده‌ی اهورامزدا و سزاوار ستایش"
یسنا 62، بند 9
دانشمند آلمانی «شفتلویتز»(Sheftelwitz) در کتاب خود «آیین قدیم ایران و یهودیت» نوشتار بسیار مفیدی در این باره دارد و نشان می دهد که چگونه همه ی ملل جهان از هر نژاد آتش را می ستایند و از متمدن ترین کشورها در اروپا تا وحشی ترین قبایل آفریقایی در ستودن این عنصر درخشان با یکدیگر شریک هستند.
در نزد هندوان نیز، «آگنی»(Agni) اسم آتش و نام پروردگار آن است و در «ریگ ودا»ی هندوان و اوستای ایرانیان اسم پیشوای دینی هر دو دسته از آریایی ها، «اَتره ون»(Athravan) می باشد که به مانک آذربان و آن کسی که از برای پاسبانی آتش گماشته می شود است.
همچنان در «وستالیس»(Westalis) در رم قدیم دختری پاکدامن و دانا از خاندانی شریف به نگهبانی و زنده نگه داشتن آتش مقدس در معبد «وستا»(Westa) موظف بوده است و در مدت خدمتش که 30 سال بوده، می بایست با کمال پاکی و پرهیزگاری و تقدس به سر برد و نگذارد آتش مقدسی که پشتیبان دولت رم تصور می شد خاموش گردد.
نظرات شما عزیزان: